نقل است که حضرت موسی علیه السلام در کوه طور در

مناجات خود عرض کرد: یا اله العارفین  

جواب آمد لبیک (یعنی ندای تو را پذیرفتم) 

سپـــس عرض کرد:

یا اله المحســــنین (اى خداى نیکوکاران ) جواب شنید لبیک

سپس عرض ‍کرد: یا اله المطیعین (ای خدا اطاعت کنندگان)

جواب شنید لبیک،

سپس عرض کرد: یا اله العاصین (ای خدای گنهکاران)،

این دفعه سه بار شنید لبیک،لبیک ؛ لبیک .

حضرت موسی علیه السلام  عرض کرد: حکمتش چیست

که این دفعه سه بار شنیدم که فرمودی لبیک،

 به او خطاب شد: عارفان به معرفت خود، و نیکوکاران

به کار نیک خود، و مطیعان به اطاعت خود، اعتماد دارند،

 ولی گنهکاران، جز به فضل من، پناهی ندارند،

اگر از درگاه من ناامید گردند، به درگاه چه کسی پناه ببرند؟ 

خدای عز وجل میفرمایند:

محبوبترين بندگان نزد من آنهايند كه

به خاطر من يكديگر را دوست دارند،

دلبسته مساجدند و سحرگاهان لب به استغفار گشايند

اينانند كه هرگاه بخواهم زمينيان را كيفر دهم

به ياد ايشان افتم و از مجازات آنان صرف نظر كنم

برای زندگی کردن کافیست که مرده باشی...

باچشم های باز ونگاهی روبه آسمان...

کافیست مرده باشی تابفهمی :معنی شب گریه های دخترک شب های بی ستاره یعنی چه؟

باید بفهمی خستگی چه طعمی دارد؟

بایدبفهمی چرا تنهایی؟

می نویسم که خوب نیستم....

برای چیزهایی که شنیده ام بغض میکنم ...

بغضم را فرو میخورم...

نمی دانی بغض فرو خورده چقدر تلخ است...

اشک هایم را خاک میکنم...

هراسم نیست که باختم ،همهی داشته هایم را....

کاش تورا ازروزاول به مانندامروز مشناختم...

من باتنهاییم زنده ام...

روزهایم رابا تنهاییم معنا میکنم...

من باتنهاییم عشق بازی میکنم...

روزهایی که میگذرد وشب هایی که خیس ازاشک ،سحرمیشود...

شایدپروانه شدن یک خیال بود!!!

یک خیال ساده اما

             دوست داشتنی...

آمدم بگویم دستهایم رابگیر

که دیدم رفته بود...!!!

برای چیزهایی که میشنوم بغض میکنم..

گرمای اشکهایم رابادستهای سردم حس میکنم...

ازاین همه تنهایی ودلتنگی اشکها برروی دستهایم میشکند...

بازهم تنهایی...

می دانی؟

گاهی دلم برای خودم میسوزد....

1- افکارت رابه اشتباه مینداز اینها را گفتم ولی تنهاییم زیباست ...

2- اشکهایم رادوست دارم چون خریدارشان رامیشناسم...

3-بغضم را که خاک کردم ،میدانستمکه خداست درون دل شکسته...

4-چه زود قضاوت کردید "خدا"ست اوکهدرتنهایی من زمن یاد میکند...

بسم الله

قلب های صاف رابطه مستقیمی با کاغذ های صاف دارند، حواسمان باشد کاغذ را به دستانی بسپاریم که آخر کار یک دفتر از خاطرات زیبا درونش نوشته شده باشد نه کاغذی مچاله که هر قدر هم صافش کنیم رد خمیدگی ها رویش بماند.

توبه نامه.............

فرازهایی از توبه نامه بار خدایا از کارهایی که کرده ام به تو پناه می برم از جمله :
از این که حسد کردم...
از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم...
از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم....
از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم....
از این که مرگ را فراموش کردم....
از این که در راحت سستی و تنبلی کردم....
از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم.....
از این که در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم....
از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند....
از این که شب بهر نماز شب بیدار نشدم....
از این که دیگران را به کسی خنداندم، غافل از این که خود خنده دارتر از همه هستم....
از این که لحظه ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم....
از این که در مقابل متکبرها، متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، متواضع تر نبودم....
از این که شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم....
از این که زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید.
از این که نشان دادم کاره ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند....
از این که ایمانم به بنده ات بیشتر از ایمانم به تو بود....
از این که منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم، غافل از این که تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری.....
از این که در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم....
از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند....
از این که از گفتن مطالب غیر لازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم....
از این که کاری را که باید فی سبیل الله می کردم نفع شخصی مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم....
از این که نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود، در نتیجه دچار شک در نماز شدم....
از این که بی دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم و یا هر کسی را مسخره کردم....
از این که " خدا می بیند " را در همه کارهایم دخالت ندادم....
از این که کسی صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به نشنیدن زدم...

دلم شکسته ، دلم را نمی خری آقا!؟           /       مرا به صحن بهشتت نمی بری آقا!؟

اگر چه غرق گناهم ولی خبر دارم              /       تو آبروی کسی را نمی بری آقا

چقدر خوبی و دل رحم و مهربان ، عاشق     /      و در دقایق عمرم شناوری آقا

همیشه از حرمت بوی مهر می آید             /      شبیه باغ پر از گل معطری آقا

تمام دفتر شعرم فدای چشمانت                  /       که از تمام غزلهام بهتری آقا

ولی بدون تو این شعر ها چه دلتنگند          /      بدون نام تو اصلا چه دفتری آقا

در اوج بی کسی ام در خیال من هستی         /      تویی که یارترین یارو یاوری آقا

قطاری به سوی  *خدا *  می رفت

همه ی مردم سوار شدند 

اما وقتی به بهشت رسیدند همگی پیاده شدند و فراموش کردند که 

مقصد *خدا *   بود نه بهشت 

دست به دامن خدا که می شوم 

چیزی آهسته درون من به صدا میاید که :

 نـــــتــــــرس!

از باختن تا ساختن دوباره فاصله ای نیست...

 
امواج، لنگه کفش کودکی را از او گرفت.

او روی ساحل نوشت: " دریا، دزد کفشهای من"

آنسو تر، مردی که از دریا ماهی گرفته بود،

روی ماسه ها نوشت:

"دریا سخاوتمندترین سفره ی هستی".........

موج دریا آمد و جملات را محو کرد

و برای من تنها این پیام را باقی گذاشت:

" برداشتهای دیگران در مورد خودت را در وسعت خویش حل کن تا دریا باشی "(hamkar)

برای اصیل بودن کافیست دروغ نگویی!!
آغاز اصالت خوب همین است که نخواهی چیزی باشی که نیستی!!

اجازه … ! 

اشک سه حرف ندارد … ، اشک خیلی حرف دارد!!!

  راســــــتی،

دروغ گـــــفتن را نیــــــــز، خـــــــــوب یاد گـــرفتــه ام…!

“حــــال مـــن خـــــــوب اســت” … خــــــوبِ خــــوب

      مرحوم حسین پناهی

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند...

معنی کور شدن را،گره ها میفهمند...

سخت است بالا بروی،ساده بیایی پائین...

قصه تلخ مرا سُرسُره ها می فهمند...

یک "نگاهت" به من آموخت:که در حرف زدن....

"چشم ها"بیشتراز حنجره ها می فهمند....

مادرگلم ت_________________________________ولدت مبارک

فراوانی خدا در زندگیم را از دامن پُرمهر مادرم دارم....

گیرم ڪـہ باراלּ هم آمد…

همـہ چیزم را شست…

هوا هم عالے شد!!

فایدـہ اش براے مלּ چیست؟

 هواے دل من،

بے تو بداست…